Anders

Laatst zei iemand ‘ach, ik ben heel mijn leven al anders dan anderen geweest’. Een thema waar ik regelmatig over nadenk, want ik herken dat in mijn eigen leven. Ik was en ben altijd een beetje afwijkend, op allerlei gebieden.
En tegelijkertijd kan ik dan nadenken over wie dan die ‘anderen’ zijn die niet afwijkend zijn? Aan wie spiegel ik me dat ík me anders voel, en bestaan die ‘gemiddelde’ personen wel? Als ik er over nadenk kan ik niemand noemen. Enkel als ik naar een groep in totaal kijk, of naar mensen die ik heel oppervlakkig ken, lijkt er een ‘normaal’ te zijn. Tot je individuele mensen beter leert kennen, en dan blijkt iedereen zo z’n… afwijkingen? Eigenaardigheden? Specifieke eigenschappen? te hebben waardoor ik ze niet meer als ‘typisch een gemiddeld persoon’ zou bestempelen. 

Ik vind dat (naast soms een beetje ingewikkeld) heel mooi aan mensen, we zijn allemaal anders en dat zorgt ervoor dat de wereld geen saaie eenheidsworst is.
Laatst kreeg ik het verzoek een wolf voor iemand te schilderen, en omdat ik me wat onzeker voelde over de eerste versie maakte ik een totaal andere tweede, zodat diegene kon kiezen. Ik kreeg mijn twijfels of de eerste versie wel verkoopwaardig was, maar van de mensen om me heen die ik vroeg bleken er mensen te zijn die een grote voorkeur voor de eerste hadden. Sterker zelfs, de koper heeft ook voor de eerste gekozen.
Het maakt dat ik me besef dat ik maar beter mijn talenten kan gebruiken op mijn manier en vanuit mijn kracht, zonder dat ik me laat remmen door mensen die niet mooi vinden wat ik maak. Voorkeuren verschillen nou eenmaal. Toen ik begon met schilderen las ik een artikel over het inzetten van je creativiteit. Er zal altijd een deel van de mensen zijn die jouw werk niets vindt. En een gedeelte die er onverschillig tegenover staat. Maar dan is er ook nog een laatste deel: de mensen die blij worden van wat jij maakt, van wat jij doet, jouw stijl, en voor hen mag je je inzetten. 

Mijn dochtertje vroeg op mijn verjaardag wat ik er van vind om ouder te worden. Natuurlijk zou ik graag de energie hebben van toen ik 20 was. Maar dit leven en ‘anders zijn’ steeds meer in perspectief kunnen zien zou ik niet willen missen. De wereld zou een saaie plek zijn als iedereen precies hetzelfde mooi zou vinden en zou maken. En dus sluit ik me aan bij wat Charlie Mackesy de mol laat zeggen zijn boek:

“Wat lijkt jou de grootste tijdverspilling?′ ‘Jezelf met anderen vergelijken,’ zei de mol.”
Charlie Mackesy