Een iets minder succesvol momentje

Na het omgooien van een glas water is dit poesje in het kopje gevlucht. Of ze zich schuldig voelt weet ik niet, dat is waarschijnlijk antropomorfisme; het toeschrijven van menselijke eigenschappen, ideeën en emoties aan dieren. Ik denk dat de kans groter is dat ze aanvoelt dat ze beter even wat afstand kan nemen.

Wie zich wel schuldig voelde laatst was mijn collega; we hadden intervisie en ze vertelde over een niet zo handige actie, waar ze zich de rest van de dag rot over voelde. Waarop een andere collega reageerde met: “ik probeer mezelf op zo'n moment te vertellen: 'ach, dit was even iets minder succesvol momentje’.”

Ik vind dat een erg mooi zinnetje; soms als je iets niet zo handigs hebt gedaan voelt het alsof dat zo ongeveer nog het enige is wat er bestaat. Terwijl je zoveel meer bent en doet dan die ene niet-zo-handige actie. Dan is je realiseren dat dit ‘alleen maar even een iets minder succesvol momentje is’ fijn relativerend.

Daarnaast zijn niet-zo-handige acties vaak enorm leerzaam; je leert jezelf er beter door kennen, je ontdekt als je de tijd neemt te reflecteren wellicht hoe je het volgende keer anders zou willen/ kunnen doen, en het kan relaties ook verdiepen als je er samen op terug kijkt. En… zelfs als er een periode is met wel heel veel minder succesvolle momenten… ben je nog steeds heel oke, en hoef je niet in een kopje of hoekje weg te vluchten.