Woven into the lives of others

What you leave behind is not what is engraved in stone monuments, but what is woven into the lives of others.

Pericles

‘Nog één keertje’, vroegen beer, lammetje en wasbeer, ‘mogen we nog één keertje in jouw blog dit jaar? 

Ik vond het goed, maar zei dat ze dan wel moesten vertellen wat ze jullie als lezers toewensten voor 2020.
Dat wilden ze wel, en Beer begon. Hij herinnerde zich nog goed het jongetje dat een kras door de boom bij zijn picknick had gezet. Dat ik daar eerst van slag van was maar er vervolgens een lampjessnoer van had gemaakt. Hij schraapte zijn keel en zei op gewichtige toon: ‘Ik wens de lezers geduld toe als er een kras op hun tekening wordt gezet, of dat nou per ongeluk of express was. En dat ze op zo’n manier naar lastige dingen kunnen kijken dat er misschien ook wel mooie dingen uit kunnen ontstaan’.

Wasbeer hield zijn kopje scheef, keek me aan en zei: ‘Dat is eigenlijk een beetje wat mij gelukt is. Je hebt over mij geen blog geschreven, zoals over Beer en Lammetje. Eerst was ik daar verdrietig over, want het voelde of je mij niet belangrijk genoeg vond. Maar toen bedacht ik me hoeveel aandacht je had besteed aan het verven van al mijn haartjes, mijn ogen en pootjes.  Toen zag ik dat je wel degelijk om mij geeft. En dat wens ik de lezers van deze blog ook toe, dat ze komend jaar liefde mogen ontdekken in relaties en op plekken waar ze het misschien niet verwachten en waar ze het misschien niet meteen als liefde herkennen.’ 

Lammetje aarzelde. Beer en Wasbeer hadden een mooie wens. Wat als haar wens nu niet zo perfect was? Maar toen bedacht ze dat dat precies was waar haar blog over was gegaan. Dat het niet altijd perfect hoeft om goed te zijn. En dus zei ze: ‘Ik wens de lezers toe dat ze net als ik mogen genieten dat ze er mogen zijn. Misschien niet perfect, maar wel mooi en geliefd’. 

‘En jij?’
Alle dieren keken vol verwachting naar mij. ‘Wat wens jij de lezer toe?’
Ik moest even nadenken. Het is een bijzonder jaar geweest waarin ik veel mocht leren, en al die mooie lessen wens ik jullie natuurlijk ook toe (uiteraard zonder de bijbehorende moeilijkheden:-)). De lessen van Beer, Wasbeer en Lammetje waren ook mijn lessen, en wat ben ik blij dat ik daarin mocht groeien. Maar er was nog iets.
‘Wat ik mocht leren is het grote effect van je eigen, misschien maar kleine, plekje innemen. Ik had afgelopen jaar veel mensen om me heen die in me geloofde, en die me ieder weer op andere manieren aanmoedigden. Dat bemoedigde mij om mijn talent in te zetten en niet te wachten tot ik mijn werk perfect genoeg vond, of tot ik geen angst meer zou voelen. En dus ben ik mijn aquarellen en gedachten met de mensen om me heen gaan delen. Ik heb heel wat keren teruggehoord dat mensen zich daardoor bemoedigd voelde, en wie weet wat zij daardoor vervolgens weer voor mensen om hen heen betekend hebben...
En dat wens ik jou toe, dat je komend jaar keer op keer je eigen plek in zal nemen. Met daden die soms misschien maar klein zullen lijken, maar waarvan je nooit zult weten hoe groot de impact daadwerkelijk is. Verweven met de levens van de mensen om je heen. O ja, en een heel mooi 2020 natuurlijk!”