Het beertje wat ik geschilderd heb is niet helemaal in een hokje te stoppen. Is het een ijsbeertje met een groezelige vacht? Een bruin beertje dat een beetje op een ijsbeertje lijkt?
Laatst had ik het daar met een vriendin over, die in hokjes stoppen als (ver)oordelen zag, en zei dat het fijn zou zijn als we wat minder in hokjes en wat meer in ‘wij’ zouden denken.
Dat zette me aan het denken, want ik ervaar hokjes niet perse als negatief. Een eerste indruk is ook een hokje. Het helpt ons om op basis van onze inschatting, heel de dag door, snel te kunnen reageren en niet voortdurend overvallen te worden door de reactie van de ander. Als je graag even je verhaal kwijt wilt kies je waarschijnlijk niet voor die enorm doelgerichte, super gefocuste collega die altijd enkel naar zijn computerscherm kijkt, maar als je hulp nodig hebt bij een computer probleem klop je wel bij hem aan. Als je accu leeg is en je auto heeft een duwtje nodig vraag je waarschijnlijk die sterke mannen die net langs lopen, en niet de tengere tienermeisjes. Mij helpt het om te weten hoe mijn man ongeveer in elkaar zit en dat als hij bezig is met koken ik hem geen vraag moet stellen, tenzij het belangrijk is.
Soms beschermt het ons ook tegen voor de zoveelste keer gekwetst worden door die ene persoon, of bij die boos uitziende man op straat waardoor je inschat dat je beter een blokje om loopt. Al is het maar voor de zekerheid.
En ja, uiteraard zitten we er regelmatig naast. En blijkt die doelgerichte collega verrassend goed te kunnen luisteren, en de tienermeisjes fanatiek aan sport te doen en prima jouw auto te kunnen duwen. En misschien, heel misschien, wordt mijn man steeds beter in twee dingen tegelijk doen en moet ik hem niet voor altijd benaderen alsof hij dat totaal niet kan.
Hokjesdenken wordt denk ik pas een probleem als je vergeet dat het om een aanname gaat, die je soms moet nagaan en bijstellen. Als je niet meer open kunt staan voor dat iemand wel eens anders zou kunnen zijn of anders zou kunnen reageren dan jij had ingeschat. Als het leidt tot veroordeling en negatief over elkaar denken en praten. Als je niet meer openstaat voor het verhaal van de ander, en je je nooit meer laat verrassen.
En het beertje? Het beertje is gewoon schattig. Misschien is dat genoeg, en heeft ie geen andere hokjes nodig.