Goed voor jouw lichaam & ziel

Vriendelijke woorden zijn als honing, zoet voor de ziel en gezond voor het lichaam.

Spreuken 16:24

In januari schreef ik over mijn Krav Maga examen dat ik niet gehaald had. Op dat moment legde ik vooral de oorzaak bij dat ik te moe was om er echt voor te gaan, na heel veel gebroken nachten. En vermoeidheid helpt (in ieder geval voor mij) zeker niet mee om waarheden vast te houden. Maar toch kwam mijn fatalistische en onzekere houding grotendeels doordat ik tegen mezelf dingen zei als "Ik kan dit niet, dit is te moeilijk." En nog desastreuzer: "Wie denk jij wel niet dat je bent om er vol voor te gaan?". Een gedachte die mijn leven lang in z'n greep heeft gehouden.

Hoe vaak halen we onszelf niet naar beneden met onze woorden en gedachten over onszelf? Toch kunnen we daar beter mee stoppen, want: vriendelijke woorden zijn gezond; je wordt er blij van en ze zijn gezond voor je lichaam.

Voor mij zijn de vriendelijke woorden die ik afgelopen half jaar steeds meer mocht vinden: "Ik vind mezelf de moeite waard om er vol voor te gaan, om ruimte in te nemen, ook als de uitkomst niet zeker is. Want op die manier kom ik onverwacht mooie dingen tegen, voor mezelf, en daarmee ook voor anderen." Marianne Williamson zegt dat nog veel mooier vind ik:

We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Jij bent een kind van God.

Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst. Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
(..)

En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming om hetzelfde te doen.
Als wij van onze angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

Marianne Williamson

Vorige week was ik ook heel moe door korte nachten. En toch is de waarheid "Ik mag er voor gaan" inmiddels sterk genoeg geworden voor mij om, ook als ik moe ben, steeds vaker te denken: ik laat me niet klein krijgen, ik zal hiervoor vechten. Donderdag avond betekende dat letterlijk vechten, want het onderdeel wat ik nog moest doen om mijn examen te halen was een mes-aanval afweren. En nu ben ik alsnog geslaagd. Daar ben ik trots op. Trots omdat ik mijn P2 gehaald heb, maar vooral trots omdat ik weet hoeveel moed het kostte om de gedachte 'Wie denk je wel niet dat je bent?' onder ogen te zien. Het kostte veel tranen en verdriet om dingen die ik nog niet had verwerkt. En nu ben ik zo blij dat ik dat niet uit de weg ben gegaan. Omdat er daardoor steeds meer ruimte kwam en komt voor vriendelijke woorden. Want (helaas ;-)), het is niet een eenmalige actie, maar een proces. Zoals het tijd en juiste acties vraagt voordat de nectar uit de bloemen honing wordt.

Neem tijd om stil te hangen, als een bij of hommel bij een bloem, bij wat je tegen en over jezelf zegt. Is dat echt de waarheid?
Zou een goede vriend of vriendin dit ook als de waarheid over jou zien?
Uit welke (oude) gedachtes waarin je altijd hebt geloofd komen deze woorden voor?

Als je stil durft te hangen bij wat je ten diepste denkt over jezelf en daar waarheid in kunt zoeken, zou je wel eens nectar tegen tegen kunnen komen. Zoete waarheden, die uit kunnen groeien tot honing als je het tijd geeft. En als je je daarmee blijft voeden, is dat gezond voor je ziel en lichaam.