Nog 1 foto...

juli 31, 2021

Een paar weken geleden had ik oppas geregeld omdat Nathan en ik negen jaar getrouwd waren. We hadden geen grote plannen, wel alle tijd, en zwierven al fietsend en wandelend tussen de Reeuwijkse plassen. We genoten van de mooie zomer avond, de planten en dieren die we tegenkwamen en elkaars gezelschap. Maar opeens realiseerde ik me dat we nog een eindje te gaan hadden om thuis te komen, en dat we op zouden moeten schieten om om tien uur terug te zijn voor de oppas. Mijn gevoel voor urgentie riep dat we nu echt snel moesten zijn, en toen Nathan nog één plantje wilde bekijken had ik daar geen begrip en geduld voor. Prioriteiten, Nathan!

Tot... ik op een bloem een dikke hommel zag zitten. Het avondlicht was zo mooi en de kleuren van de lucht en de bloem pasten perfect bij elkaar. Plotseling verschoof de urgentie van het zo snel mogelijk thuis komen, naar een mooie foto maken van de hommel die ik later thuis zou kunnen na schilderen.

Ik vind hommels fascinerend, hoe ze met hun dikke pluizige lijfje helemaal op kunnen gaan in zoveel mogelijk nectar vinden, en daarbij zelf soms helemaal onder het plakkerige spul komen te zitten. En het is een wonder op zich, hoe hun grote lijfje met kleine vleugeltjes het voor elkaar krijgt de lucht in te gaan.

Dus nam ik de tijd om de hommel op de foto te zetten. Ik voelde de urgentie van op tijd thuis komen nog wel, maar dit was belangrijker. Nog even een andere hoek proberen, net iets dichterbij... Nathan was geduldig en gaf me alle ruimte, terwijl ik net naar hem totaal niet geduldig was geweest. Mijn foto-sessie resulteerde erin dat we moesten racen om op tijd thuis te komen, en buiten adem fietsten we onze straat in, terwijl de klok precies tien uur sloeg. Gehaald, soort van dan.

Deze situatie zette me aan het denken. Voor Nathan was het plantje wat hij wilde bekijken misschien wel net zo belangrijk als mijn hommel in de avondzon, alleen dat weet ik niet, omdat ik enkel gericht was op mijn eigen prioriteiten. Bij de hommel ervoer ik opeens wel dat er nog tijd was om een foto te nemen. Gevoel voor wat op dat moment het belangrijkste is kan nogal verschillen, per persoon, en dus ook per moment. Misschien denk ik volgende keer in zo'n zelfde situatie wel terug aan de hommel, die daar zo relaxed nectar aan het zoeken was. En is een pasje op de plaats, wat geduld en naar de ander z'n prioriteiten willen luisteren zo verkeerd niet..

2 comments on “Nog 1 foto...”

Laat een antwoord achter aan palmstraat100 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram