Was vandaag geen mooie dag?

november 13, 2020

Een paar weken terug schilderde ik een eekhoorn en een paard. Ik kreeg er leuke reacties op. Bij het paard zei iemand: ‘Mooi gedaan hoor, maar ik ben niet zo’n paardenmens’. Zouden de mensen die de eekhoorn leuk vonden dan wel ‘eekhoorn-mensen’ zijn?
Ik ben ook geen ‘paardenmens’, maar de kracht en elegantie van het paard vind ik wel heel erg mooi. Toch heb ik dit paard om een andere reden bij deze blog geplakt. 

De afgelopen weken waren een beetje een strijd in mijn hoofd qua schilderen. Ik ben er twee jaar geleden mee begonnen omdat er heel veel kinderen zijn die zich alleen voelen, en ik graag een verschil voor hen wil maken. Een kinderboek met een mooie boodschap leek me een goede manier om hen te bereiken.

Gaandeweg ontdekte ik dat ik schilderen erg leuk vind, en dat er nog veel meer mogelijkheden zijn dan enkel een kinderboek. Dus hield ik mezelf voor dat ik eerst mijn cursus af zou maken, en als mijn zoontje dan naar de basisschool zou gaan ik zou gaan bedenken hoe verder.
Dat komt nu steeds dichterbij; en opeens voelde ik een druk om te weten welke stappen ik de komende tijd moet gaan zetten. Mijn plezier in schilderen ging regelmatig op in gedachtenstromen (sommige mensen noemen dat piekeren :-)) over welke kant ik nou op moet, en of ik wel echt iets zal bereiken.
Ik merkte dat succesverhalen van anderen me onrustig maakte. Posts van mensen die op social media veel volgers hebben, en veel likes op tekeningen en werk krijgen. En dat bracht me bij de vraag wat ‘succes’ dan eigenlijk zou zijn. Als er vooral maar veel mensen zijn die je werk toejuichen? Als je heel veel mensen bereikt? De vaagheid van mijn eigen droom hielp daarbij niet mee; wanneer maak je écht verschil in deze gebroken wereld?
Uiteindelijk valt niet te meten hoeveel verschil je maakt; ik zal nooit weten wat de volledige impact is van mijn acties. En ik ben geneigd zo graag een ‘groot’ verschil te willen maken dat ik de ‘kleine’ verschillen wegzet als niet écht belangrijk. Maar voor mijn Somalische vriendin die hard bezig is Nederlands te leren maakt mijn uurtje hulp bij haar schoolopdrachten een wereld van verschil. De echte aandacht en het plezier wat ik in contact met mijn kinderen kan hebben maakt voor hen ook een groot verschil. En wie weet wat de impact van een glimlach naar zomaar iemand op straat is?

Toen ik al mijn twijfels uitstortte bij een vriendin, vertelde ze over een collega die zich een beetje in dezelfde positie bevindt als ik. Hij wil over 3 jaar een bepaalde functie in zijn werk bereikt hebben, en is daar volledig op gefocust.
“Maar vandaag dan”, vroeg ze hem, “was vandaag geen mooie dag?”.
Dat raakte me. Ik was vooral heel veel na aan het denken over de toekomst en over hoe ik zo snel mogelijk veel kon bereiken. Ergens onderweg was ik het genieten van de weg en het proces langzaamaan steeds meer uit het oog aan het verliezen. 

En nu.. weet ik niet precies waar ik me op wil richten. Kaarten maken, een boek uitgegeven te krijgen, proberen een groter netwerk te krijgen, mijn werk via m’n website of andere kanalen verkopen, illustreren als werk, illustreren als hobby, me eerst meer ontwikkelen op een bepaald gebied..? Er zijn zoveel mogelijkheden. 

Maar voor nu maakt het niet uit. Ik kan een positief verschil maken in deze wereld, gewoon door aanwezig te zijn, wat en wie er ook op m’n pad komt. Plezier in het schilderen houden heeft daar ongetwijfeld een positieve invloed op, al is dat wellicht op een andere manier dan ik in gedachten had. Gaandeweg zal wel duidelijk worden wat een volgende goede stap is. Maar eerst heb ik nog genoeg ‘kleine’ stappen op m’n lijstje staan die ik graag wil zetten. 

Opgelucht door ons gesprek ging ik naar huis. De volgende morgen kreeg ik een berichtje van iemand die een schilderij wilde kopen. Meteen sloeg mijn hoofd weer op hol door alle mogelijkheden die ik zag. Maar het lukte te genieten van die mogelijkheden en te dromen, en me tegelijkertijd te richten op waar ik nú mee bezig ben. Als al die dromen niet uitkomen is het ook goed. Dan ben ik niet mislukt en heb ik niet gefaald. 

En dat is de link met de afbeelding. Het paard bij deze blog is heel hard aan het rennen. Maar ik stel me zo voor dat ze vooral bezig is met het rennen zelf, en niet heel hard aan het bedenken is waar ze dan uiteindelijk uit zal komen, en of dat wel zal lukken, en of dat dan wel de juiste plek zal zijn. Natuurlijk is het goed om bezig te zijn met waar je naartoe wilt, maar wel in het juiste perspectief.

De herfstbladeren die vanmorgen knisperden onder mijn voeten, de schattige pup van tien weken oud in het park die tegen me opsprong, gewoon schilderen en wel zien wat er uit m’n handen komt, over straat lopen met mijn zoontje, zijn warme handje in de mijne, samen een spin bewonderen: ja, vandaag is een mooie dag.

2 comments on “Was vandaag geen mooie dag?”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram